Gisterenochtend in The Dalles nog een stuk langs de Colombia rivier gelopen, indrukwekkend.

Dit is mijn laatste bericht, de reis zit er zo goed als op. Dit Spa hotel was nog even een kers op de taart. Ook al besloot mijn next door neighbour dat 4 uur 's morgens een prima tijd is om de tv aan te zetten. Tja, je kunt een luxe hotel neerzetten maar als de muren net zo dun zijn als in een goedkoop motelletje dan is alles relatief.

Uitzicht vanaf hotelkamer

Als je goed kijkt zie je de whirlpool

Zal het niet meer over het weer hebben, maar heb gisteren wel een heerlijk stuk gelopen onder mijn poncho. Het is hier aan de andere kant van de Columbia rivier echt prachtig, en rustig. Het plaatsje North Bonneville, waar dit hotel staat, is er een uit een film. Gisteren beetje rondgereden en alles straalt netheid, ruimte, verzorgdheid en rust uit. Zo'n plaatsje waar iedereen alles van iedereen weet, en elke onwillige grasspriet eruit getrokken wordt.

Straks richting mijn laatste hotel in de buurt van de airport, moet mijn huurauto terugbrengen. Zaterdagochtend de shuttle naar het vliegveld waar mijn vliegtuig me rond 13.30 terug vliegt naar Amsterdam.

Ik kijk terug op een prachtige reis ondanks de regen, zoals al eerder gezegd de factor die je nou eenmaal niet kunt beïnvloeden. Het was heel goed om weer eens zo iets te ondernemen, jezelf compleet uit je comfort zone te halen en nieuwe indrukken op te doen. Dit jaar word ik 60, de reden om mezelf deze reis cadeau te doen, en het is met recht een cadeau geworden.

Dank aan mijn lieve lezers en voor de leuke en lieve reacties, het was heel fijn om te lezen en te weten dat je je ervaringen kunt delen.


In totaal 2962.8 km gereden en in 15 verschillende hotels gelogeerd. Temperatuur wisselde van 30 tot 2 graden, met zon, bewolking, regen, wind en sneeuw.

Het is nu donderdagochtend en het regent nog steeds. Na Leavenworth doorgereden naar Cle Elum. Met de bedoeling Wenatchee forest van een andere kant in te gaan. Helaas is het weer dermate slecht geworden dat ik alle verdere plannen heb moeten laten varen. Eenmaal in Cle Elum, stond er een koude noordewind die het even droog deed zijn. Ben zo snel mogelijk naar Lake Cle Elum gereden om toch nog wat buiten te kunnen zijn.
Door het smelten van de sneeuw ligt het waterpeil zo hoog dat een aantal bomen tot aan de bladeren in het water staan. Grappig gezicht.

Ook dit is oud Indianenland, lang voor de witte man hier een greep naar het land deed, leefden hier vier verschillende tribes. Het was er mooi en rustig, en ik heb een uurtje mijmerend over het water uitgekeken.

De volgende ochtend, gisteren dus, was het nog harder gaan regenen. Ik had een rit van zo'n 350 km. voor de boeg naar The Dalles. En die was echt vreselijk. De route ging voor een groot gedeelte door hoger gelegen gebieden waar de temperatuur daalde tot 2 graden boven nul en de regen in sneeuwbuien veranderde. Was blij dat ik op plaats van bestemming was. Het regent nog steeds en helaas blijft dat zo tot zaterdagochtend als ik vertrek. Heel jammer want had nog wel het een en ander willen bezoeken in deze omgeving. Afin, het is niet anders.

Vandaag rijd ik door naar mijn voorlaatste bestemming, een luxe Spa hotel aan de overkant van de rivier. De prachtige en brede Colombia rivier is als het ware de grens tussen Oregon en Washington state. Ben nu aan de Oregon kant. Een van de bruggen die het water overspannen heet 'Bridge of the Gods'. Misschien moet ik die maar nemen en eens een hartig woordje spreken over al dat water dat ze naar beneden laten komen.

Dit was absoluut een van de mooiste 'hikes' die ik ooit gedaan heb. Wat een adembenemende uitzichten op sommige punten. Was lekker vroeg dus nog geen mens gezien. Afin, kijk zelf maar, zomaar een stukje ergens onderweg.

Ben nu in Leavenworth, tegen Wanatchee forest aan.
Bij mijn afscheid van de kust gaf de zon me nog een aardige knipoog maar zei er niet bij dat ik hem voorlopig niet meer zou zien.

Na een lange rit kwam ik dan bij de hut aan. Het was gaan regenen onderweg en dat bleef het doen voor de tijd dat ik er was. Niet onaardig zo'n hut, maar het ontbreken van internet en tv is dan toch typisch iets wat je behoorlijk mist als je alleen reist.

 











Hoe romantisch het haardvuurtje ook was, als het aan een stuk regent wordt alles snel koud, klam en eentonig. Toch ben ik Mt.Rainier Park in gegaan en heb een wandeling gemaakt langs een rim, een steil opgaand pad waarbij je steeds hoger klimt langs een met bomen begroeide steile afgrond. Op een gegeven moment hoorde ik het geluid van een dier dat ik niet kon thuis brengen, dus ben ik maar omgekeerd. De zo'n 5 kilometer omhoog is uiteraard zwaar. Maar naar benden is zo mogelijk nog vermoeiender omdat je op het door de regen glibberige pad niet zo snel gaat. En Annette, ik was wel in berenland! ;-))

Eenmaal weer 'thuis' kroop ik maar weer met mijn boek op de bank. In de middag was het tussen de buien door wat droger, en kon ik nog even naar buiten. Maar vannacht en vanochtend was het weer een gordijn van regen. Ik kon niet wachten om te 'ontsnappen'.

Na opnieuw een pittige rit reed ik dan het stadje Leavenworth binnen. Als een warme omhelzing wachtte me hier het zonnetje, een aangename 22 graden en een hotel met een balkonnetje dat uitkijkt op de rivier Wenatchee.

Het stadje is een imitatie van een Duits plaatsje. Het verhaal van Leavenworth is er een van een kwijnend houtverwerkingsdorp waar men in de jaren 60 besloot het roer om te gooien. Om toeristen te trekken werd alles in Duitse stijl nagebouwd. Het is een grotesk voorbeeld van kitsch in al zijn glorie. Wel grappig dus om te zien.

Morgen ga ik kijken voor een hike, of wandeling, in Wenatchee forest en als het heerlijke weer zo blijft mag ik mijn handjes dichtknijpen.

Uitzicht vanaf balkonnetje

 

We spelen verstoppertje hier met de zon, ondanks dat hij er af en toe is huilt hij ook veel. Maar ik troost hem, als hij dan maar asjeblieft weer tevoorschijn komt.

Uitzicht hotelkamer

De promenade

Tja, dat had ik natuurlijk nooit moeten zeggen, dat het weer meevalt. Ben nu in Seaside voor twee nachten en...het regent! Net langs het strand gelopen en got totally soaked.

Je moet je natuurlijk niet laten afschrikken door een beetje regen, heb gewoon veel mazzel gehad tot nu toe. Maar er is niks zo triest als een badplaats in de regen.
Gelukkig wel een comfortabele kamer dus dat scheelt.

Oh ja dat vergat ik bijna; van de week nog een leuk autootje op de kop getikt. Moet wat opgepoetst worden maar dan heb je ook wat. :-)

Ben aan de kust, gisteren in Gold Beach, prima hotel en vandaag in een ruk door naar Lincoln City. Zo'n kleine 5 uur rijden. Het aantal kilometers ligt rond de 350 maar je doet er lang over. Vanwege de kronkelende weg, de stadjes waar je doorheen komt en af en toe even stoppen om van het uitzicht te genieten. Het was een mooie rit, ofschoon je maar bij gedeeltes ook echt langs de oceaan rijdt. 

Hieronder het uitzicht vanuit het hotel van Gold Beach. 

Het geluid van de oceaan is overal, weer water denk ik met een glimlach. Prachtig breed strand waar ik net een uur heen en weer gelopen heb. Ook hier weer rustig qua andere toeristen. En wat een cadeautje blijkt het weer te zijn. Na alle weersvoorspellingen die ik opzocht, blijkt het gewoon super lekker weer te zijn. Wel een frisse wind, maar met een zonnetje gewoon heerlijk.

Hieronder het uitzicht vanuit dit hotel, met het raam open.

Crater Lake; wat een belevenis! Er waren maar een paar toegangswegen open, de rest is nog bedekt met een metershoge laag sneeuw. De foto's doen het beeld eigenlijk te kort, maar een indruk geeft het wel. Het is een vulkanisch ontstaan meer, maar je kunt niet bij de waterkant komen. Erom heen kan wel als alles open is, maar dan rijdt je nou niet bepaald langs het water. Ik ben van het bezoekerspunt naar een van de al open uitkijkpunten gelopen, langs die muren van sneeuw. Ze zijn wel aan het smelten, maar dat gaat maar langzaam.

Bovendien was het daarboven zo'n 15 graden koeler. Er ligt een prachtig bosrijk gebied omheen dus de rit ernaartoe alleen al was genieten. Je mag hier in Oregon niet harder dan max. 90 km. per uur rijden. Op veel wegen en stukken weg zelfs beduidend minder. Ik vind het heerlijk want dan kan ik toch redelijk om me heen blijven kijken, als chauffeur zeg maar.











Ergens onderweg uitgestapt, weet niet eens meer hoe het heette voor nog meer water. IJskoud water, ik kon bij een stukje naar beneden en heb mijn voeten daar even kennis mee laten maken. Schoot meteen naar mijn hoofd, zo koud was het. Maar mooi, echt genieten. En dat dat geluid:

Ben nu in White City, mijn laatste stop voor de kustrit. Jammer genoeg regent het daar en is het beduidend koeler. Nou is de 30 graden hier een beetje wel een tikkie teveel, maar het zonnetje erbij is een bonus. Vanuit mijn (weer uitstekende) hotelkamer op de bergen in de verte doet me meer dan eens beseffen wat een mooie staat Oregon is.  

Weer zo'n 250 km. zuidelijker ben ik nu vlak bij Klamath Falls. Na de luxe van de vorige hotels is dit even slikken. Niet omdat het langs de weg ligt maar omdat het zo'n rundown motel is. En ja hoor, dan tref je onveranderlijk een Indiase familie die het runt. Dat had ik in Californië ook regelmatig. Niet onder de bedden kijken, echt schoon is het dan nooit. Afin, voordeel is dat het goedkoop is.
En dat allemaal om morgen naar Crater Lake te rijden, dit hotel lag er het dichtst bij in de buurt.

Bend was een leuk stadje, hotel lag prachtig op loopafstand van de Deschutes brewery pub waar ik een biertje heb gedronken en een salade gegeten. Brewpubs zoals ze hier heten, zijn prima ongedwongen plekken voor een biertje en een goede betaalbare maaltijd. Je kunt er ook als vrouw alleen zonder rare blikken van de aan de bar hangende mannen (!) naar binnen.

Vanochtend naar Tumalo Falls gereden en een werkelijk schitterende hike, of wandeling gemaakt. Er zijn twee watervallen maar ik kon niet bij de bovenste komen vanwege de pakken sneeuw dat er nog lag. Heb het een tijdje volgehouden om over die sneeuwpakketten te klauteren maar uiteindelijk werden ze te hoog. De kans dat je erin weg zakt is dan te groot. Maar wat een adembenemende uitzichten.

Na twee fantastische dagen in Hood River, ben ik nu in Bend. Zo'n 250 km. zuidelijker. Hood River was niet groot, maar leuk, grappig, lief bijna. Weer die vriendelijkheid overal. Trof een tweedehands boekwinkeltje dat heette: "Second hand books and bad art". Op mijn vraag hoe de eigenaar aan die (i.d.d. afgrijselijke) kunst kwam, zei hij dat ze bij hem ingeleverd werden met de opmerking of dat lelijk genoeg was voor de collectie. Hilarisch. Onderweg nog even gestopt bij de waterval van Multnomah falls. Prachtig.

  
Het hotelletje was heerlijk, en had een veranda of patio zoals ze het hier noemen. Lekker een paar uur zitten lezen en de wereld aan je voorbij zien komen.

Uitzicht op de Hood River vanuit het restaurantje.

Vanochtend dus naar Bend gereden waar de boodschap in het hotel was om de Wanderlust tours te bellen. Dat kan maar een ding betekenen, dat de cavetour niet voldoende deelnemers heeft. Maar ik wacht nog op het telefoontje terug. Wie weet kunnen ze me wat anders aanbieden. Ofschoon het hier met bijna 30 graden te warm is om veel te doen.

Straks maar eens even het centrum verkennen.
2 uur later...
Helaas gaat de cave tour niet door, ik ben de enige aanmelder.
Jammer, maar het is niet anders. Ga in plaats daarvan naar Tumalo Falls om ook daar de watervallen te bekijken. Ook leuk toch?!

De laatste ochtend in Portland, maar wat een leuke stad. Ik heb vele kilometers gelopen, om de stad te bekijken. Gisteren naar het prachtige Portland modern museum geweest. Waar ze naast een mooie impressionistische collectie, ook een boeiende native American collection hebben. Met andere woorden, Indianen spullen. Fantastisch.
Een book store van vijf verdiepingen binnengelopen, de Slegt lijkt een klein winkeltje erbij vergeleken. Daar zou je dagen door kunnen bregen.

Het weer was supermooi, een milde 25 graden, zwoel briesje en Sunshine. Het is een makkelijke stad om rond te lopen. Het tempo is rustig, van zowel het verkeer, als de mensen. Door het mooie weer stroomden de kantoren leeg tussen de middag en iedereen koopt zijn lunch bij de vele standjes en eten dat ergens zittend op.
Langs de Willamete river loopt een brede strook waar de hele dag door renners, fietsers, wandelaars, mensen met honden, en de daklozen zich bewegen.

Vanochtend is het grijs en een stuk koeler, maar had een prima run langs de rivier. Mensen zijn hier erg vriendelijk, en ontspannen. Straks check ik uit, en ga naar het vliegveld om mijn huurauto op te halen. En dan is het richting Hood River, mijn volgende stopplaats.

De eerste ochtend wakker worden in Portland was half drie. Kon het tot ongeveer vijf uur s'middags redden maar zakte toen in diepe slaap. Not bad really. Het is maar goed dat ik gewend ben aan vroeg opstaan. De ontbijthoek is hier om vier uur s'ochtends al open, dus kon daar rond vijf uur prima terecht voor koffie.
Even een na mijn ziekzijn eerste hardlooprondje gedaan, en dat was effe lekker.
Vandaag nog even rustig aan, morgen verkas ik naar downtown en is het veel lopen geblazen.

Arrived!
Jammer van de twee werkelijk aan een stuk door jengelend, jankend, krijsende (te) kleine kinderen zorgden voor een ellendige vlucht. De verzorging was verder prima bij Delta. Het is hier warm, en de sokken liggen al ergens naast de schoenen.
Helaas was mijn koffer te zwaar, en ook al was het verschil slechts een paar kilo's, je moet de volle 70 euro extra betalen. Balen maar goed ik ben d'r. Ga zo eerst maar eens even op zoek naar een supermarktje en dan zo lang mogelijk deze dag zien te rekken.

Whish me luck with sleeping!!

Ziek op de valreep

Alsof het allemaal nog niet spannend genoeg is, ben ik donderdagnacht 18 april, dood en doodziek geworden. En moest uiteindelijk maandagochtend de huisarts vragen om aan mijn bed te komen. Dat deed hij gelukkig en gaf me penicilline en sterke paracetamolknollen (lees rectale tabletten). Het wachten is nu op herstel en terugkeer van mijn energie en fitheid. Het is uiteraard een opluchting dat dit niet net voor of tijdens vertrek gebeurt, maar stomvervelend blijft het.

Dat is natuurlijk wel een aspect waar je vanuit gaat tijdens het plannen, het vertrouwen dat je fit en gezond bent om het allemaal te gaan doen. Dat vertrouwen heeft wel even een deuk opgelopen. Moet eerlijk bekennen dat de gedachte aan op reis gaan niet erg aanlokkelijk is op dit moment. Maar goed ik heb nog anderhalve week om weer wat op krachten te komen, hopelijk gaat dat lukken.

Oh en naar aanleiding van een vraag van mijn lieve collega Manja, maar een reactie laat je achter onder het betreffende berichtje bij de zin 'geen opmerking'. Als je dat aanklikt zie je een reactieveldje. Beetje vreemd in elkaar gezet door blogger maar ik ben er niet geslaagd een andere manier te vinden. En ik hoop natuurlijk op 'wel opmerking' (en) 

Het is 4 april, nog precies vier weken tot mijn vertrek. Op de valreep toch nog wat aan mijn route gewijzigd, ik ga nu niet via Olympia in Washington naar beneden terug naar Portland maar via Cle Elum. Op die manier kan ik nog een tijd langs de prachtige brede Columbia river blijven. Ik rijd nu vanaf Cle Elum naar The Dalles, dat is weer Oregon.

Daarna weer even terug de rivier over naar het in Washington gelegen luxe Spa resort hotel in North Bonneville. Weer een verwennerijtje want het is duur per nacht. Maar ach, dit wordt waarschijnlijk de laatste grote reis dus vooruit maar.

In Bend heb ik ingetekend voor een Cave tour. Samen met een gids ga je voorzien van helm met lamp twee uur de lava grotten in.
Het is een van de vele outdoor tours die verzorgd worden door Wanderlusttours. Ze hebben nog veel meer leuk opties maar ik heb slechts tijd voor de Grottoer.

 http://www.wanderlusttours.com/

Mijn log cabin in Ashford, bij Mt. Rainier Park.

Had hier eerst een kamer boven het restaurant geboekt, Jennie's room genaamd. Maar bij navraag naar lawaai of geluidsoverlast, bleek dat je ook de geuren van het restaurant kunt ruiken boven. Omdat ik hier 2 nachten blijf, heb ik me door verhuurder over laten halen deze log cabin te huren. Wel dik twee keer zo duur, maar een eigen huisje in het bos is toch wel een geweldige kans. Deze cabin is nog met de hand gebouwd in 1955 voor de eerste eigenaresse van het restaurant Copper Creek Inn. Door een toen 72-jarige houtbewerker Babs Coté.

'Babs was 72 when he built the cabin. He would hire a couple of teen boys to get on one end of the log, and Babs would hoist the other end alone. . . all 100 pounds of him! Babs built quite a few cabins in the area over the years.'

We schrijven 16 februari 2013, en inmiddels heb ik de route grotendeels bepaald. Het aantal kilometers ligt momenteel op een kleine 3000 omdat ik ook een stuk de staat Washington in ga. Mijn bestemmingen daar zijn Ashford om Mt.Rainier Park te bezoeken en erna naar Leavenworth en Cle Elum om Wenachee forest te bezoeken. Een enorm natuurgebied. Zie voor die laatste de link naar de officiele site. 

De chronologisch volgorde van mijn route begint echter in Portland waar ik de eerste vier dagen zal verblijven. Ook om een beetje over de jetlag heen te komen, alvorens ik in de auto stap. Van Portland langs de prachtige Colombia river naar de plaats Hood River. Daar blijf ik twee nachten om de omgeving te kunnen verkennen.

Vervolgens naar Bend, iets zuidelijker waar de eerste hout industrie ontstond. De naam Bend komt letterlijk van de bocht in de rivier waar zich de eerste mensen vestigde. Verder naar beneden naar Klamath Falls, dat tegen het natuurgebied ligt waarin zich Crater Lake bevindt. Zie op mijn pagina 'weetjes over Oregon'. Dan nog verder zuid-westelijk naar White City om vervolgens met lus door het topje van Californie naar de kust te rijden. Mijn eerste nacht daar is in het plaatsje Gold Beach.

Langs de kust over de pacific highway, kom ik langs Bendon, waar de schitterende foto ooit door iemand is genomen die bovenaan de blog staat. Maar mijn overnachtingsplaats is Lincoln City.
Dan weer een flink eind omhoog, zo'n 324 kilometer naar de plaats Seaside waar ik weer twee nachten zal blijven. Hopelijk is het weer mild genoeg om wat langs het strand te lopen.

Daarvandaan laat ik de kust achter me en rijd naar Ashford, waarmee ik tevens in de staat Washington zit. Heb er een kleine houten lodge gevonden op een stuk grond met een aantal verschillende huisjes. Het is er allemaal nog duur. Maar zit dan wel meteen in het natuurgebied bij Mt. Reinier. Kan dus zo gaan wandelen. Ook twee dagen.

De volgende plaats is dan Leavenworth voor twee nachten en door naar Cle Elum, dat ligt dichtbij, 80 km. verder maar geeft me een andere ingang tot Wenachee forest.

Terug vanaf Cle Elum naar beneden terug Oregon in naar The Dalles, om nog een keer over te steken naar Washington, aan de andere kant van het water. De laatste overnachting weer in de buurt van het vliegveld door te brengen. De gehuurde auto gaat nl. vrijdag weer terug. Daarmee kan ik zaterdag ochtend simpelweg de shuttle naar Portland International airport nemen. Mijn vlucht vertrekt in de middag en brengt me zondagochtend de 26st mei weer in Amsterdam.

Oregon reis.

Op 4 mei 2013 vertrek ik voor een reis door Oregon, USA. De reis zal drie weken duren, op zaterdag 25 mei vlieg ik terug.

Van mijn belevenissen en indrukken laat ik hier korte fragmenten achter. Als de voetstappen in nat zand, terwijl de herinneringen eraan blijvend zijn.

Voor wie dit leest, dank daarvoor. Geef vooral je feedback, contact met het thuisfront is belangrijk als je alleen rondreist.

warme groet
Monica