Gisterenochtend in The Dalles nog een stuk langs de Colombia rivier gelopen, indrukwekkend.

Dit is mijn laatste bericht, de reis zit er zo goed als op. Dit Spa hotel was nog even een kers op de taart. Ook al besloot mijn next door neighbour dat 4 uur 's morgens een prima tijd is om de tv aan te zetten. Tja, je kunt een luxe hotel neerzetten maar als de muren net zo dun zijn als in een goedkoop motelletje dan is alles relatief.

Uitzicht vanaf hotelkamer

Als je goed kijkt zie je de whirlpool

Zal het niet meer over het weer hebben, maar heb gisteren wel een heerlijk stuk gelopen onder mijn poncho. Het is hier aan de andere kant van de Columbia rivier echt prachtig, en rustig. Het plaatsje North Bonneville, waar dit hotel staat, is er een uit een film. Gisteren beetje rondgereden en alles straalt netheid, ruimte, verzorgdheid en rust uit. Zo'n plaatsje waar iedereen alles van iedereen weet, en elke onwillige grasspriet eruit getrokken wordt.

Straks richting mijn laatste hotel in de buurt van de airport, moet mijn huurauto terugbrengen. Zaterdagochtend de shuttle naar het vliegveld waar mijn vliegtuig me rond 13.30 terug vliegt naar Amsterdam.

Ik kijk terug op een prachtige reis ondanks de regen, zoals al eerder gezegd de factor die je nou eenmaal niet kunt beïnvloeden. Het was heel goed om weer eens zo iets te ondernemen, jezelf compleet uit je comfort zone te halen en nieuwe indrukken op te doen. Dit jaar word ik 60, de reden om mezelf deze reis cadeau te doen, en het is met recht een cadeau geworden.

Dank aan mijn lieve lezers en voor de leuke en lieve reacties, het was heel fijn om te lezen en te weten dat je je ervaringen kunt delen.


In totaal 2962.8 km gereden en in 15 verschillende hotels gelogeerd. Temperatuur wisselde van 30 tot 2 graden, met zon, bewolking, regen, wind en sneeuw.

Het is nu donderdagochtend en het regent nog steeds. Na Leavenworth doorgereden naar Cle Elum. Met de bedoeling Wenatchee forest van een andere kant in te gaan. Helaas is het weer dermate slecht geworden dat ik alle verdere plannen heb moeten laten varen. Eenmaal in Cle Elum, stond er een koude noordewind die het even droog deed zijn. Ben zo snel mogelijk naar Lake Cle Elum gereden om toch nog wat buiten te kunnen zijn.
Door het smelten van de sneeuw ligt het waterpeil zo hoog dat een aantal bomen tot aan de bladeren in het water staan. Grappig gezicht.

Ook dit is oud Indianenland, lang voor de witte man hier een greep naar het land deed, leefden hier vier verschillende tribes. Het was er mooi en rustig, en ik heb een uurtje mijmerend over het water uitgekeken.

De volgende ochtend, gisteren dus, was het nog harder gaan regenen. Ik had een rit van zo'n 350 km. voor de boeg naar The Dalles. En die was echt vreselijk. De route ging voor een groot gedeelte door hoger gelegen gebieden waar de temperatuur daalde tot 2 graden boven nul en de regen in sneeuwbuien veranderde. Was blij dat ik op plaats van bestemming was. Het regent nog steeds en helaas blijft dat zo tot zaterdagochtend als ik vertrek. Heel jammer want had nog wel het een en ander willen bezoeken in deze omgeving. Afin, het is niet anders.

Vandaag rijd ik door naar mijn voorlaatste bestemming, een luxe Spa hotel aan de overkant van de rivier. De prachtige en brede Colombia rivier is als het ware de grens tussen Oregon en Washington state. Ben nu aan de Oregon kant. Een van de bruggen die het water overspannen heet 'Bridge of the Gods'. Misschien moet ik die maar nemen en eens een hartig woordje spreken over al dat water dat ze naar beneden laten komen.

Dit was absoluut een van de mooiste 'hikes' die ik ooit gedaan heb. Wat een adembenemende uitzichten op sommige punten. Was lekker vroeg dus nog geen mens gezien. Afin, kijk zelf maar, zomaar een stukje ergens onderweg.

Ben nu in Leavenworth, tegen Wanatchee forest aan.
Bij mijn afscheid van de kust gaf de zon me nog een aardige knipoog maar zei er niet bij dat ik hem voorlopig niet meer zou zien.

Na een lange rit kwam ik dan bij de hut aan. Het was gaan regenen onderweg en dat bleef het doen voor de tijd dat ik er was. Niet onaardig zo'n hut, maar het ontbreken van internet en tv is dan toch typisch iets wat je behoorlijk mist als je alleen reist.

 











Hoe romantisch het haardvuurtje ook was, als het aan een stuk regent wordt alles snel koud, klam en eentonig. Toch ben ik Mt.Rainier Park in gegaan en heb een wandeling gemaakt langs een rim, een steil opgaand pad waarbij je steeds hoger klimt langs een met bomen begroeide steile afgrond. Op een gegeven moment hoorde ik het geluid van een dier dat ik niet kon thuis brengen, dus ben ik maar omgekeerd. De zo'n 5 kilometer omhoog is uiteraard zwaar. Maar naar benden is zo mogelijk nog vermoeiender omdat je op het door de regen glibberige pad niet zo snel gaat. En Annette, ik was wel in berenland! ;-))

Eenmaal weer 'thuis' kroop ik maar weer met mijn boek op de bank. In de middag was het tussen de buien door wat droger, en kon ik nog even naar buiten. Maar vannacht en vanochtend was het weer een gordijn van regen. Ik kon niet wachten om te 'ontsnappen'.

Na opnieuw een pittige rit reed ik dan het stadje Leavenworth binnen. Als een warme omhelzing wachtte me hier het zonnetje, een aangename 22 graden en een hotel met een balkonnetje dat uitkijkt op de rivier Wenatchee.

Het stadje is een imitatie van een Duits plaatsje. Het verhaal van Leavenworth is er een van een kwijnend houtverwerkingsdorp waar men in de jaren 60 besloot het roer om te gooien. Om toeristen te trekken werd alles in Duitse stijl nagebouwd. Het is een grotesk voorbeeld van kitsch in al zijn glorie. Wel grappig dus om te zien.

Morgen ga ik kijken voor een hike, of wandeling, in Wenatchee forest en als het heerlijke weer zo blijft mag ik mijn handjes dichtknijpen.

Uitzicht vanaf balkonnetje

 

We spelen verstoppertje hier met de zon, ondanks dat hij er af en toe is huilt hij ook veel. Maar ik troost hem, als hij dan maar asjeblieft weer tevoorschijn komt.

Uitzicht hotelkamer

De promenade

Tja, dat had ik natuurlijk nooit moeten zeggen, dat het weer meevalt. Ben nu in Seaside voor twee nachten en...het regent! Net langs het strand gelopen en got totally soaked.

Je moet je natuurlijk niet laten afschrikken door een beetje regen, heb gewoon veel mazzel gehad tot nu toe. Maar er is niks zo triest als een badplaats in de regen.
Gelukkig wel een comfortabele kamer dus dat scheelt.

Oh ja dat vergat ik bijna; van de week nog een leuk autootje op de kop getikt. Moet wat opgepoetst worden maar dan heb je ook wat. :-)

Ben aan de kust, gisteren in Gold Beach, prima hotel en vandaag in een ruk door naar Lincoln City. Zo'n kleine 5 uur rijden. Het aantal kilometers ligt rond de 350 maar je doet er lang over. Vanwege de kronkelende weg, de stadjes waar je doorheen komt en af en toe even stoppen om van het uitzicht te genieten. Het was een mooie rit, ofschoon je maar bij gedeeltes ook echt langs de oceaan rijdt. 

Hieronder het uitzicht vanuit het hotel van Gold Beach. 

Het geluid van de oceaan is overal, weer water denk ik met een glimlach. Prachtig breed strand waar ik net een uur heen en weer gelopen heb. Ook hier weer rustig qua andere toeristen. En wat een cadeautje blijkt het weer te zijn. Na alle weersvoorspellingen die ik opzocht, blijkt het gewoon super lekker weer te zijn. Wel een frisse wind, maar met een zonnetje gewoon heerlijk.

Hieronder het uitzicht vanuit dit hotel, met het raam open.

Crater Lake; wat een belevenis! Er waren maar een paar toegangswegen open, de rest is nog bedekt met een metershoge laag sneeuw. De foto's doen het beeld eigenlijk te kort, maar een indruk geeft het wel. Het is een vulkanisch ontstaan meer, maar je kunt niet bij de waterkant komen. Erom heen kan wel als alles open is, maar dan rijdt je nou niet bepaald langs het water. Ik ben van het bezoekerspunt naar een van de al open uitkijkpunten gelopen, langs die muren van sneeuw. Ze zijn wel aan het smelten, maar dat gaat maar langzaam.

Bovendien was het daarboven zo'n 15 graden koeler. Er ligt een prachtig bosrijk gebied omheen dus de rit ernaartoe alleen al was genieten. Je mag hier in Oregon niet harder dan max. 90 km. per uur rijden. Op veel wegen en stukken weg zelfs beduidend minder. Ik vind het heerlijk want dan kan ik toch redelijk om me heen blijven kijken, als chauffeur zeg maar.











Ergens onderweg uitgestapt, weet niet eens meer hoe het heette voor nog meer water. IJskoud water, ik kon bij een stukje naar beneden en heb mijn voeten daar even kennis mee laten maken. Schoot meteen naar mijn hoofd, zo koud was het. Maar mooi, echt genieten. En dat dat geluid:

Ben nu in White City, mijn laatste stop voor de kustrit. Jammer genoeg regent het daar en is het beduidend koeler. Nou is de 30 graden hier een beetje wel een tikkie teveel, maar het zonnetje erbij is een bonus. Vanuit mijn (weer uitstekende) hotelkamer op de bergen in de verte doet me meer dan eens beseffen wat een mooie staat Oregon is.